Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το κράτος χρησιμοποιεί ολοένα και περισσότερο τις πολυάριθμες κατασταλτικές μεθόδους του για να απομονώσει και να καθυποτάξει κάθε αγωνιζόμενο και εξεγερμένο κομμάτι της κοινωνίας, είτε αυτό ανήκει στην εκτός των τειχών κοινωνία είτε στη κοινωνία των εγκλείστων. Για όσους λοιπόν βρισκόμαστε έξω από τα τείχη η εντεινόμενη καταστολή γίνεται φανερή, από την αυξανόμενη εξάπλωση των αστυνομικών δυνάμεων, τις εκκενώσεις στις καταλήψεις, τον «καθαρισμό» του κέντρου της Αθήνας, τις επιτάξεις απεργών, τις αθρόες φυλακίσεις αναρχικών αγωνιστών, την επιβολή ενός κλίματος τρομοκρατίας σε ολόκληρα χωριά στις Σκουριές Χαλκιδικής, με συνεχείς εισβολές σε σπίτια αγωνιζόμενων κατοίκων και με την κατασκευή ενόχων στους οποίους μοιράζει εξοντωτικές ποινές έχοντας μηδενικά στοιχεία. Ταυτόχρονα, στην κοινωνία της φυλακής οι συνθήκες που επικρατούν κάνουν ακόμα πιο φανερή την εκδικητική μανία που εξαπολύει το κράτος και τα τσιράκια του. Οι κομμένες άδειες, η ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης για τους κρατουμένους, οι πειθαρχικές ποινές σε όσους εναντιώνονται, ακόμα και οι βασανισμοί και οι δολοφονίες κρατουμένων είναι κάποια από τα παραδείγματα αυτού του σάπιου συστήματος.
Για αυτούς τους λόγους ο θεσμός της φυλακής εκτός από αντίθετους μας βρίσκει και εναντίον. Ούτως ή άλλως γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δολοφόνοι και οι εγκληματίες κυκλοφορούν ανενόχλητοι σε υπουργεία, δικαστήρια και αστυνομικά τμήματα. Η φυλακή υπάρχει κυρίως για τους καταπιεσμένους, τους φτωχοδιαβόλους και γενικά όσους «περισσεύουν» στο υπάρχον, για ανθρώπους που γεννήθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα χωρίς δικαίωμα επιλογής. Τα εκδικητικά μέσα, τα βασανιστήρια και ο ίδιος ο εγκλεισμός άλλωστε, δημιουργήθηκαν για να υποτάξουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε μηδενικό.
Στα πλαίσια του κοινωνικού πολέμου που διαρκώς διεξάγεται, ο υπουργός δικαιοσύνης καταθέτει ένα νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την δημιουργία φυλακών ύψιστης ασφαλείας. Σύμφωνα μ αυτό το νομοσχέδιο γίνεται διαχωρισμός στις πτέρυγες των φυλακών (Α, Β, Γ), ανάλογα με την βαρύτητα των ποινικών «αδικημάτων». Για τους κρατούμενους της πτέρυγας Γ προβλέπεται η καθολική στέρηση αδειών εξόδου καθώς και «περιορισμός» έως και στέρηση της επικοινωνίας με συγγενικά πρόσωπα. Η πτέρυγα Γ είναι διαμορφωμένη για όσους έχουν καταδικαστεί ή είναι υπόδικοι για τρομοκρατία καθώς και για όσους κρατούμενους κρίνεται ότι είναι επικίνδυνοι για την ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη, αλλά και για όσους κρίνονται επικίνδυνοι για την τάξη και την ασφάλεια της φυλακής, όπου κρατούνται.. Οι κρατούμενοι της ειδικής πτέρυγας βρίσκονται έγκλειστοι 23 ώρες το 24ωρο και βιώνουν την απομόνωση χωρίς καμιά επιρροή από το εξωτερικό περιβάλλον, βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο από κάμερες και ειδικούς φρουρούς, με τις στρατιωτικές μονάδες ΕΚΑΜ να κάνουν συνεχείς εισβολές και να δρουν με ανεξέλεγκτη βία.
Οι φυλακές τύπου Γ δημιουργούνται μέσα στα πλαίσια της γενικής καταστολής, με απώτερο σκοπό να νεκρώσουν το πνεύμα των κρατουμένων με τον πιο αισχρό τρόπο. Η διαμόρφωση των κελιών, τα βασανιστήρια των μπάτσων, η έλλειψη κάθε είδους επαφής με τους ανθρώπους και το περιβάλλον, η συνεχής επιτήρηση, καταστρέφουν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του ανθρώπου και σημαίνουν έναν αργό θάνατο. Οι ψυχικές ασθένειες είναι αναπόφευκτο κακό για όσους ζουν υπό τέτοιες συνθήκες κράτησης. Απώτερος σκοπός να σπάσουν την οργάνωση και την αγωνιστικότητα των κρατουμένων και να σπείρουν το φόβο σε όλους τους υπόλοιπους. Οι περιγραφές όσων έζησαν σ’ αυτά τα κολαστήρια και βίωσαν την απομόνωση φανερώνουν τα καταστροφικά αποτελέσματα από ψυχολογικής και σωματικής πλευράς. Οι δολοφονίες από «σωφρονιστικούς» αλλά και οι αυτοκτονίες όσων έχασαν το μυαλό τους είναι από μόνα τους μια απόδειξη ότι δε υπάρχει καμία πρόθεση σωφρονισμού αλλά εκμηδενισμού της ανθρώπινης ζωής.
Για εμάς που στεκόμαστε ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού, ο αγώνας κατά της δημιουργίας των φυλακών υψίστης ασφαλείας είναι ένα κομμάτι του αγώνα κατά του θεσμού των φυλακών. Οι αποχές συσσιτίου, οι στάσεις έξω από τα κελιά, οι εξεγέρσεις και όλες οι δράσεις των αγωνιστών πίσω από τα τείχη της φυλακής, μας γεμίζουν θάρρος και μας υπενθυμίζουν πως ο καλύτερος τρόπος να πεθάνεις είναι να πεθάνεις περήφανος.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ (ΛΕΥΚΑ Η’ ΚΑΝΟΝΙΚΑ)
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι la rage