Την Παρασκευή 13/3 πραγματοποιήθηκε κατάληψη στα γραφεία του σύριζα Ημαθίας στα πλαίσια της Πανελλαδικής ημέρας δράσεων αλληλεγγύης για τους απεργούς πείνας.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Στις 2 Μάρτη ξεκίνησε απεργία πείνας πολιτικών κρατουμένων με κοινό διεκδικητικό πλαίσιο. Τη συμμετοχή τους στην απεργία έχουν ανακοινώσει οι: Κώστας Γουρνάς, Δημήτρης Κουφοντίνας, Νίκος Μαζιώτης, Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης και λίγο αργότερα ο Γρηγόρης Σαραφούδης. Απεργία πείνας έχουν ξεκινήσει και τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ, με αίτημα την άμεση απελευθέρωση συγγενικών και φιλικών τους προσώπων που προφυλακίστηκαν πρόσφατα εντελώς εκδικητικά ενώ έχουν δηλώσει ότι στηρίζουν και τα υπόλοιπα αιτήματα. Επίσης ανακοινώθηκε ότι σε μεταγενέστερο χρόνο θα ακολουθήσουν και άλλοι σύντροφοι του Δικτύου αγωνιστών κρατουμένων.

Οι διεκδικήσεις είναι:

• Kατάργηση των άρθρων 187 και 187Α του ποινικού κώδικα, τα οποία αναφέρονται περί εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης,άρθρα με μόνο στόχο της εξουσίας να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.

• Κατάργηση της διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμο).

• Κατάργηση του νόμου που ορίζει τις φυλακές τύπου Γ.

• Κατάργηση της λήψης DNA η οποία χρησιμοποιείται για κατασκευή στοιχείων.

• Άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Εμείς απο την πλευρά μας στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων και στηρίζουμε με την άμεση αλληλεγγύη του λόγου και της πράξης μας. Γι’αυτό σήμερα 13/3/15 καταλαμβάνουμε τα γραφεία του Συ.ριζ.α. Ημαθίας. Ορίζουμε την κίνηση αυτή στα πλαίσια του αγώνα για την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για καμία κυβέρνηση είτε αριστερή είτε δεξιά, πόσο μάλλον για προεκλογικές εξαγγελίες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μόνο μέσα από τους διαρκείς αγώνες μας θα καταφέρουμε τις όποιες κατακτήσεις μας. Η κοινωνική αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από την ίδια την κοινωνία, μια κοινωνία όμως αυτοοργανωμένη που δεν θα δέχεται σωτήρες και αφέντες, που δεν θα αναθέτει τη ζωή της σε άλλους.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Αναρχικοί/ές 

Αλληλέγγυοι/ες   

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές τον Ιούνη του 2012,ολιγομελή ομάδα (15 περίπου,μόνο 3 από αυτούς ήταν Βεροιώτες) φασιστών της χ.α, μοιράζει το εμετικό υλικό τους στη συμβολή των οδών Βενιζέλου-Ελιάς.Στην προσπάθεια τους αυτή να διεκδικήσουν μια σπιθαμή γης στη Βέροια για να πείσουν τον κόσμο να τους ψηφίσει στέκονται “άτυχοι”. Αντιφασίστες/στριες φτάνουν στο σημείο δηλώνοντας πως οι φασίστες είναι ανεπιθύμητοι.Ακολουθεί συμπλοκή και εν τέλη διάσπαση και τρέξιμο προς πάσα κατεύθυνση από τα φουσκωμένα παλικάρια της χ.α. Μια νίκη για το αντιφασιστικό κίνημα της πόλης με τίμημα μια μήνυση εις βάρος ενός συντρόφου. Τα αντανακλαστικά σε συνδυασμό με την οργάνωση του αντιφασιστικού κινήματος,έχουν αποτελέσει σημαντικό ανάχωμα κόντρα στην ύπαρξη οποιουδήποτε οργανωμένου και μη φασιστικού μορφώματος,οποιουδήποτε γραφείου τους στην πόλη και το νομό.Μέρος του οποίου είναι και ο σύντροφος που διώκεται καθώς και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι La Rage.

• Μαχητικός αντιφασισμός παντού.
  Κάλεσμα 5/3 09.00 Δικαστήρια Βέροιας.
• ( Ο Φασισμός δεν φεύγει αν δεν τον κυνηγήσεις,στον δρόμο δίνονται οι απαντήσεις.)

Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία δημαρχείου.Η συμμετοχή του κόσμου ήταν γύρω στα 150 άτομα.Τα οργανωμένα μπλόκ ήταν δύο,ένα το μαθητικό με αρκετά μεγάλη συμμετοχή και ένα το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό που αριθμούσε 30-35 άτομα και προσκόλλησε πίσω απο το μαθητικό μπλόκ που είχε ως συνέπεια αρκετοί μαθητές να ακολουθήσουν τη συνθηματολογία αυτού του μπλόκ.Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια για τον Ν. Ρωμανό καθώς και για τις υψίστης.

Οι μπάτσοι για άλλη μια φορά κράτησαν απόσταση ασφαλείας από την πορεία καθώς όπως αμφότεροι γνωρίζουμε, δεν το έχουν στη συγκεκριμένη πόλη..Φυσικά δεν παραλείπουν να μας υπενθυμίζουν το πόσο ρουφιάνοι είναι και πόσο τους καίει το αντιέξουσιαστικό κίνημα της πόλης, με τις παράνομες και ανυπόστατες διώξεις σε συντρόφους καθώς και με θρασύδειλες συκοφαντίες σε εργασιακούς χώρους συντρόφων.Φυσικά το μόνο που καταφέρνουν έιναι το αίσθημα της αλληλεγγύης να μεγαλώνει μεταξύ μας και προφάνως τίποτα απο όλα αυτά δεν θα μείνει αναπάντητο.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το κράτος χρησιμοποιεί ολοένα και περισσότερο τις πολυάριθμες κατασταλτικές μεθόδους του για να απομονώσει και να καθυποτάξει κάθε αγωνιζόμενο και εξεγερμένο κομμάτι της κοινωνίας, είτε αυτό ανήκει στην εκτός των τειχών κοινωνία είτε στη κοινωνία των εγκλείστων. Για όσους λοιπόν βρισκόμαστε έξω από τα τείχη η εντεινόμενη καταστολή γίνεται φανερή, από την αυξανόμενη εξάπλωση των αστυνομικών δυνάμεων, τις εκκενώσεις στις καταλήψεις, τον «καθαρισμό» του κέντρου της Αθήνας, τις επιτάξεις απεργών, τις αθρόες φυλακίσεις αναρχικών αγωνιστών, την επιβολή ενός κλίματος τρομοκρατίας σε ολόκληρα χωριά στις Σκουριές Χαλκιδικής, με συνεχείς εισβολές σε σπίτια αγωνιζόμενων κατοίκων και με την κατασκευή ενόχων στους οποίους μοιράζει εξοντωτικές ποινές έχοντας μηδενικά στοιχεία. Ταυτόχρονα, στην κοινωνία της φυλακής οι συνθήκες που επικρατούν κάνουν ακόμα πιο φανερή την εκδικητική μανία που εξαπολύει το κράτος και τα τσιράκια του. Οι κομμένες άδειες, η ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης για τους κρατουμένους, οι πειθαρχικές ποινές σε όσους εναντιώνονται, ακόμα και οι βασανισμοί και οι δολοφονίες κρατουμένων είναι κάποια από τα παραδείγματα αυτού του σάπιου συστήματος.

Για αυτούς τους λόγους ο θεσμός της φυλακής εκτός από αντίθετους μας βρίσκει και εναντίον. Ούτως ή άλλως γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δολοφόνοι και οι εγκληματίες κυκλοφορούν ανενόχλητοι σε υπουργεία, δικαστήρια και αστυνομικά τμήματα. Η φυλακή υπάρχει κυρίως για τους καταπιεσμένους, τους φτωχοδιαβόλους και γενικά όσους «περισσεύουν» στο υπάρχον, για ανθρώπους που γεννήθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα χωρίς δικαίωμα επιλογής. Τα εκδικητικά μέσα, τα βασανιστήρια και ο ίδιος ο εγκλεισμός άλλωστε, δημιουργήθηκαν για να υποτάξουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε μηδενικό.

Στα πλαίσια του κοινωνικού πολέμου που διαρκώς διεξάγεται, ο υπουργός δικαιοσύνης καταθέτει ένα νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την δημιουργία φυλακών ύψιστης ασφαλείας. Σύμφωνα μ αυτό το νομοσχέδιο γίνεται διαχωρισμός στις πτέρυγες των φυλακών (Α, Β, Γ), ανάλογα με την βαρύτητα των ποινικών «αδικημάτων». Για τους κρατούμενους της πτέρυγας Γ προβλέπεται η καθολική στέρηση αδειών εξόδου καθώς και «περιορισμός» έως και στέρηση της επικοινωνίας με συγγενικά πρόσωπα. Η πτέρυγα Γ είναι διαμορφωμένη για όσους έχουν καταδικαστεί ή είναι υπόδικοι για τρομοκρατία καθώς και για όσους κρατούμενους κρίνεται ότι είναι επικίνδυνοι για την ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη, αλλά και για όσους κρίνονται επικίνδυνοι για την τάξη και την ασφάλεια της φυλακής, όπου κρατούνται.. Οι κρατούμενοι της ειδικής πτέρυγας βρίσκονται έγκλειστοι 23 ώρες το 24ωρο και βιώνουν την απομόνωση χωρίς καμιά επιρροή από το εξωτερικό περιβάλλον, βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο από κάμερες και ειδικούς φρουρούς, με τις στρατιωτικές μονάδες ΕΚΑΜ να κάνουν συνεχείς εισβολές και να δρουν με ανεξέλεγκτη βία.

Οι φυλακές τύπου Γ δημιουργούνται μέσα στα πλαίσια της γενικής καταστολής, με απώτερο σκοπό να νεκρώσουν το πνεύμα των κρατουμένων με τον πιο αισχρό τρόπο. Η διαμόρφωση των κελιών, τα βασανιστήρια των μπάτσων, η έλλειψη κάθε είδους επαφής με τους ανθρώπους και το περιβάλλον, η συνεχής επιτήρηση, καταστρέφουν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του ανθρώπου και σημαίνουν έναν αργό θάνατο. Οι ψυχικές ασθένειες είναι αναπόφευκτο κακό για όσους ζουν υπό τέτοιες συνθήκες κράτησης. Απώτερος σκοπός να σπάσουν την οργάνωση και την αγωνιστικότητα των κρατουμένων και να σπείρουν το φόβο σε όλους τους υπόλοιπους. Οι περιγραφές όσων έζησαν σ’ αυτά τα κολαστήρια και βίωσαν την απομόνωση φανερώνουν τα καταστροφικά αποτελέσματα από ψυχολογικής και σωματικής πλευράς. Οι δολοφονίες από «σωφρονιστικούς» αλλά και οι αυτοκτονίες όσων έχασαν το μυαλό τους είναι από μόνα τους μια απόδειξη ότι δε υπάρχει καμία πρόθεση σωφρονισμού αλλά εκμηδενισμού της ανθρώπινης ζωής.

Για εμάς που στεκόμαστε ενάντια στο καθεστώς του εγκλεισμού, ο αγώνας κατά της δημιουργίας των φυλακών υψίστης ασφαλείας είναι ένα κομμάτι του αγώνα κατά του θεσμού των φυλακών. Οι αποχές συσσιτίου, οι στάσεις έξω από τα κελιά, οι εξεγέρσεις και όλες οι δράσεις των αγωνιστών πίσω από τα τείχη της φυλακής, μας γεμίζουν θάρρος και μας υπενθυμίζουν πως ο καλύτερος τρόπος να πεθάνεις είναι να πεθάνεις περήφανος.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ (ΛΕΥΚΑ Η’ ΚΑΝΟΝΙΚΑ)

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι la rage